1,5 yıldır camiamıza dışardan bakıyorum ve üzgünüm beni affedin yazmadan edemeyeceğim.
Özür dilerim ama mavi ışık yakmak, mavi kurdela takmak çocuklarımıza da hayatlarımıza da bir güzellik, yeni bir şans katmıyor!
Neden batının taklidi oluyoruz? Bize özgün, bizim sorunlarımıza dair hiç mi dikkat çekici bir sloganımız veya isteğimiz yok!
20 yıldır Otizm Dünyasının içindeyim ve artık bunlar bana çok anlamsız ve sıradan geliyor .
Bana benim hayatımı sıradanlaştıran içi boş hareketler anlamsız gelirken dışarıdan bir göz için zaten anlamını yitirmiş bir kutlama, bir festival gibi bir hava yaratıyor.
İnanın birkaç duyarlı kişi dışında çoğu bakıp geçiyor! Yüreklere dokunmanın, yetkilileri harekete geçirmenin başka bir yolu olmalı. Mavi ışık yakıp, mavi tişört giymemiz, yılda 2 kere etkinliklerle dikkat çekmeye çalışmamızın neticesinde dolmuşta gürültü yaptı diye bir anne ile çocuğu dolmuştan indiriliyorsa bir arpa boyu yol alamamışız demektir. Vicdanları sorgulamak istemiyorum ama ona da az kaldı…
Aslında #Otizmlilere ve Otizm ile yaşayanlara yapılan haksızlık Anayasal haklarını vermemektir. Bu bir suç bana kalırsa. Toplumun ve devlet yönetiminin dikkatini çekmeye çalışmaktan yorulur hale geldik ama en basitinden çocuklarımızın sıradan çocuklar kadar eğitim alabilmesinin yolunu bile açmayı başaramadık. Kendi gelecekteki çocukları, torunları için kaygı duyup çaba sarfetmeye ise hiç ikna edemedik. Neredeyse 50 doğumda 1 çocuk otizmli doğmaya başladı diyoruz hala dikkat çekemiyoruz.
Kastettiğim biraz da şu; bir anda herkes yükleniyor ve biz birbirimizi ağırlıyoruz. Sıradan insanlar görmüyor bile. Sosyal medya ekranına, benzer görüntülerin binlercesi, sokaktaki afişlerin yüzlercesi çıkıyor ve körleşiyorlar. Bunların da derdi ne hep aynı şey, hep aynı şey gibi düşünen de çok. En duyarlı gruptan bir arkadaşım benim otizm günümü kutladı mesela 🙃
Derdim var, otizmli evladım var diye ağlamıyorum ama kutlama görüntüsü vermek de istemiyorum. Çözüm için hareket istiyorum, bizler ölünce çocuklarımızın korunacakları olanaklar istiyorum. Toplanan yardım kampanyaları ile çocuklara barınma, eğitim kurumları yapılsın, devlet sahip çıksın istiyorum.
Millet fark etmese de olur! Bizler zaten öcü gibi bakanlara alıştık. O onların vicdanı, beyni ve cennet/ cehennemi ile ilgili bir durum. Anayasal haklarımız tam olsun, çalışan profesyoneller vicdanlı ve eğitimli, işini bilen insanlardan olsun bize yeter.
Otizmli evladım var diye ağlamıyorum ama kutlamıyorum da!Sadece haklarımızı talep etme noktasındayım. Eğtim, sağlık, gerekiyorsa bakım, gerekiyorsa barınma ve hatta bilimsel araştırmalar bekliyorum ! Ama en çok da çevresel kirliliği durdurun istiyorum yoksa O, gün gelip hepimizi durduracak!
Ailesi öte aleme geçtikten sonra otizmli kardeşine nasıl bakarım kaygısı ile hayata küsen, hayallerini yitiren, hatta intihar eden gençler var Fark Et! Derken çözüm üret diyoruz! ”Ay aslında çok güzelleeer , bazıları da çok zeki ve yetenekli ” diye çocuklarımızın başı okşansın derdimiz yok .
Fark etmek isteyenler için tüyo vereyim; Otizmi fark etmek, onun yarını için çaba sarf etmek demektir!
Serpilgül Kınacı
